Oglum 29 aylik,
Kizim 7 aylik.
Bir annenin hayatina giren "ilk" bebek oyle bir heyecan tufani getirir ki ;bu yuzden bebegi doya doya yasamaktan daha cok, anne bebegine mukemmeli verebilme telasina duser.
Ben de herseyin en iyisi, en sagliklisi, kendimizce en dogrusu demekten , elimizde surekli fotograf makinesi ile dolasmaktan , saatli uyusun, kalksin, sunu yesin, bunu yemesin, ona dokunmasin, bununla oynasin,sununla ogrensin demekten , zamani cok hizli harcamisim.Uzerine titremek ne kelime, uzerinde ucuyordum. Oysa ilk bebekle daha cok zamanim vardi. Ben onu daha iyi nasil buyutebilirim'leri arastirmakla fazla mesguldum.
2.bebek olduktan sonra artik daha tecrubeliydim. Simdilerde daha az zamanim var, bu hizla iki cocuga yetismeye calisiyorum. Ama daha da rahatim. Kizim da, oglum da yerlerde bolca yuvarlaniyor, her yere dokunuyor, herseyi yemeye calisiyor.Kaygisizim, buyutmekte mukemmeliyetci degilim. Ama ikisini daha cok opuyorum, ikisiyle daha cok oturup oynuyorum, gulmelerini daha cok seyrediyorum. 2.cocugun hayatima girmesiyle daha telassiz ve onlarla dolu doluyum. Bir yerde bir farklilik var ama ne? ikisini de cok cok seviyorum , cok opuyorum,ama bir de simdi bunu daha doya doya yasiyorum.
Ilk bebegimde fazlaca cocukla anne olma cabasindaydim. ikinci hayatimin icine girince cocukla cocuk olma yolundayim.
Benim anneligimi ve onlarin cocuklugunu kendimi kasmadan yasadigim icin, onlarin her yaptigi guzel harekete daha cok odaklaniyorum. Bir oncekinde onun nasil yaptigiyla ilgilenmeye calisirken,simdilerde ne kadar guzel yaptiklariyla ilgileniyorum. iste aradaki fark bu!
ikinciler de hayatin icine girince iste o zaman cocuk sevgisinin verdigi keyfiyetten bolca bahsedebiliriz. Kurtulun telaslarinizdan, yapin ikinciyi!
onun nasil yaptigiyla ilgilenmeye calisirken,simdilerde ne kadar guzel yaptiklariyla ilgileniyorum. iste aradaki fark bu!
ReplyDeleteYaptım...tüm cesaretimi toplayıp yaptım...İyi ki yapmışım:)) her bir satırına ka-tı-lı-yo-rum!:)) devrim